W Iraku i Syrii, na terenach wyzwolonych z rąk tzw. Państwa Islamskiego, powstają ośrodki dla uchodźców, którzy wcześniej zdecydowali się przedostać do Europy. Uchodźcy chętnie wracają do rodzinnych stron, gdzie za pieniądze ze strony Unii Europejskiej powstają prawdziwe domy.
Najwięcej uchodźców to osoby uciekające z Syrii, ale poważną grupę stanowią też mieszkańcy państw afrykańskich. Liczba osób, które przepłynęły przez Morze Śródziemne do Europy znacznie wzrosła. Na całym świecie najwięcej podań o azyl złożono z kolei w Niemczech i w Rosji.
W myśl Konwencji Genewskiej (art. 1 A 3) za uchodźcę może być uznana osoba, która „na skutek uzasadnionej obawy przed prześladowaniem z powodu swojej rasy, religii, narodowości, przynależności do określonej grupy społecznej lub z powodu przekonań politycznych przebywa poza granicami państwa, którego jest obywatelem, i nie może lub nie chce z powodu tych obaw korzystać z ochrony tego państwa, albo która nie ma żadnego obywatelstwa i znajdując się na skutek podobnych zdarzeń, poza państwem swojego dawnego stałego zamieszkania nie może lub nie chce z powodu tych obaw powrócić do tego państwa”. Opuszczając państwo swojego obywatelstwa uchodźca rezygnuje z jego ochrony, uznając, że władze państwowe nie wywiązały się należycie z ciążących na nich obowiązków względem obywatela.
Zgodnie z wykładnią Konwencji Genewskiej z 1951 r. dotyczącej statusu uchodźców, pojęcie „określonej grupy społecznej” obejmuje również przypadki osób prześladowanych w ich krajach pochodzenia z powodów kulturowych (np. kobiety odmawiające poddania się rytualnemu obrzezaniu), bądź też z powodu orientacji homoseksualnej itp.
Według art. 1 F Konwencji statusu uchodźcy odmawia się w razie poważnych podejrzeń że petent jest odpowiedzialny za zbrodnie wojenne czy zbrodnie przeciwko ludzkości, poważne zbrodnie pospolite lub czyny sprzeczne z celami i zasadami ONZ.
Trwająca od 2011 roku wojna domowa w Syrii spowodowała śmierć kilkuset tysięcy ludzi. Krwawe walki zmusiły ok. 13 milionów Syryjczyków do opuszczenia swoich domów. Podobnie rządy al-Kaddafiego, a później jego obalenie i destabilizacja w kraju doprowadziły do zwiększonej migracji z Libii.
Wraz z masową imigracją mieszkańców Afryki i Bliskiego Wschodu do Europy w celach zarobkowych napływają również imigranci z nowych państw członkowskich Unii Europejskiej: przede wszystkim Rumunii (są to głównie Romowie), a także z Kosowa, Albanii, Ukrainy, jak również z Pakistanu, Filipin i Bangladeszu.
źródło m.in. wikipedia
Według
ONZ obecne dane pozwalają przypuszczać, że w 2015 roku po raz pierwszy
na świecie łączna liczba uchodźców - wewnętrznych i zewnętrznych -
przekroczy 60 milionów. Oznacza to, że "jeden na 122 ludzi na Ziemi to
ktoś, kto musiał uciekać ze swojego domu" - powiedział Wysoki Komisarz
Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców Antonio Guterres. Pod koniec 2014
roku uchodźców na świecie było 59,5 mln.
- Uchodźstwo i wypędzenia to znak naszych czasów - oświadczył Guterres. -
Nigdy dotychczas nie było ważniejsze okazanie tolerancji, współczucia i
solidarności ludziom, którzy stracili wszystko - dodał.
(http://www.tvn24.pl)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz