Przyłapany na dopingu sztangista Tomasz Zieliński zaatakował po powrocie do Polski z Rio de Janeiro prezesa Polskiego Związku Podnoszenia Ciężarów, Szymona Kołeckiego. - Jak można nie wspierać zawodnika, który walczy dla kraju od dziesięciu lat? Podanie się do dymisji to jego najlepsza decyzja - powiedział Zieliński.
W organizmie sportowca wykryto nandrolon.
Nandrolon (19-nortestosterone) – organiczny związek chemiczny z grupy sterydów anabolicznych, lek o działaniu anabolicznym i androgennym. Dostępny handlowo w postaci estrów. Spośród 11 pochodnych nandrolonu najczęściej spotykany jest dekanian, rzadziej fenylopropionian. W Polsce występował w latach 80. i 90. XX wieku jako fenylopropionian pod nazwą Nerabolil (Gedeon Richter, 25 mg) importowany z Węgier. Obecnie oficjalnie dostępna jest pochodna dekanianowa pod nazwą Deca-Durabolin (50 mg, Organon) oraz siarczan Keratyl (5 ml, Bausch & Lomb).Jak większość sterydów anabolicznych przyspiesza syntezę białek, zwiększa mineralizację i rozrost kości, pobudza łaknienie. Podany doustnie nie działa. Ogólnie, przeciwwskazania i działania niepożądane są takie same jak w wypadku testosteronu. Może wzmagać działanie leków przeciwzakrzepowych i insuliny.
Nandrolon, ze względu na swoje korzystne właściwości, jest jednym z najbardziej popularnych środków dopingujących używanych w sporcie wyczynowym[3]. Najczęściej jest to Deca-Durabolin (dekanian). Jest on jednak dość długo wykrywalny w organizmie, co w przeszłości było przyczyną wielu "afer" antydopingowych. W historii walki z dopingiem w sporcie światowym, najgłośniejsze przypadki wykrycia tego specyfiku związane były z następującymi nazwiskami:
- Ralf Möller – aktor i czołowy niemiecki kulturysta, którego zdyskwalifikowano po wykryciu nandrolonu na zawodach Arnold Classic w 1990[4];
- Francois Botha – bokser zawodowy, mistrz świata organizacji IBF i WBF u którego nandrolon wykryto po zwycięskiej walce o mistrzostwo świata F w 1995[5];
- Daniel Plaza – hiszpański lekkoatleta, mistrz olimpijski z Barcelony w 1992 roku i dwukrotny olimpijski medalista, nandrolon wykryto u niego w 1996 roku[6];
- Petr Korda – czeski tenisista, wykrycie nandrolonu w badaniu przeprowadzonym po wygraniu Australian Open w 1998 roku[7];
- Linford Christie – brytyjski sprinter i mistrz olimpijski z 1992 roku, u którego nandrolon wykryto w 1999 roku[8];
- Roger Clemens – amerykański bejsbolista, u którego wykryto nandrolon po rozgrywkach ligowych w 2000 roku[9];
- Guillermo Coria – argentyński tenisista u którego nandrolon wykryto u progu jego kariery w 2001. 19-letniego wtedy gracza ATP ukarał 2-letnią dyskwalifikacją, skrócona po odwołaniu do 7 miesięcy[10].
- Josep Guardiola – hiszpański trener i były piłkarz u którego nandrolon wykryto w 2001 roku (skazany na 4-miesięczną dyskwalifikację, w 2007 roku oczyszczony z zarzutów)[11].
- Barry Bonds – amerykański baseballista, który w 2006 roku przyznał się do stosowania nandrolonu od 1999 roku[12];
- Shoaib Akhtar – pakistański krykiecista, u którego specyfik ten wykryto w 2006 roku[13];
- Sean Sherk – mistrz MMA organizacji UFC z 2006 roku, którego pozbawiono tytułu po wykryciu nandrolonu[14];
- Royce Gracie – brazylijski mistrz sztuk walki, nandrolon wykryto w jego organizmie w 2007 roku, w wyniku badania przeprowadzonego przed galą Dynamite!! w Los Angeles[15];
- Juan Dixon – koszykarz NBA u którego środek ten wykryto w 2009 roku[16];
- Tomasz Zieliński - polski sztangista przyłapany na dopingu podczas igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro 2016[17].
żródło wikipedia
- Nigdy nie miałem do czynienia z dopingiem, a nagle wykrywa się u mnie nandrolon. Może ktoś "podłożył mi świnię". Nigdy nie miałem do czynienia z dopingiem i nie zostawię tak tego. Oddam sprawę do sądu, będę walczył o swoje dobre imię - dodał Zieliński.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz