Bitwa pod Beresteczkiem – jedna z największych bitew lądowych
XVII-wiecznej Europy, rozegrała się w dniach 28 czerwca-10 lipca 1651 roku pod
Beresteczkiem na
Wołyniu, w trakcie
powstania Chmielnickiego, między wojskami polskimi pod dowództwem
Jana Kazimierza,
a siłami tatarsko-kozackimi. Bitwa zakończyła się zwycięstwem strony
polskiej, które było zasługą dowodzącego wojskami polskimi Jana
Kazimierza, który w trzecim dniu bitwy zastosował skuteczną taktykę
szachownicową. Polegała ona na ustawieniu oddziałów piechoty na przemian
z
jazdą.
W decydującej fazie bitwy ważne okazało się też wykorzystanie przez
piechotę, znajdującą się w centrum ugrupowania polskiego, siły ognia
muszkietów i artylerii.
28 czerwca rozpoczęły się pierwsze walki, które trwały przez dwa dni.
W tej fazie niewielki sukces odnieśli powstańcy, pokonując kilkukrotnie
oddziały jazdy polskiej. 30 czerwca uderzenia głównych sił dowodzonych
osobiście przez Jana Kazimierza oraz jazdy prowadzonej do boju osobiście
przez księcia
Jeremiego Wiśniowieckiego doprowadziły do pogromu przeciwników i ucieczki
chana Islama III Gireja z
Bohdanem Chmielnickim.
Ostateczną klęskę zadały Kozakom wojska polskie 10 lipca, na bagnach
nad rzeką Płaszówką. Stamtąd resztę wojsk wyprowadził dowodzący w
zastępstwie Chmielnickiego
Iwan Bohun[1][2][3][4].
cd.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Bitwa_pod_Beresteczkiem
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz